Baka je o pregaču obrisala ruke, na komodi se nalazila kutija od cipela u kojoj su se čuvale razglednice, posegla je za njom, prstima pročeprkala po kartama kao po bibliotekarskoj kartoteci, namještajući uredno ovu ili onu kartu, kod poneke bi zastala duže, promatrajući je pomno, poneku bi izvukla iz snopa, podigla bi je iz polumračnog ugla kutije prema svijetlu kako bi mogla razaznati pojedinosti, okrenula bi je i preletjela očima adresu, kratki pozdrav, eventualne poruke, adresu pošiljatelja – sve je već uglavnom pohranjeno u sjećanju, pa dostaje tek površni pogled da se ostalo prizove u pamćenje – prije no sto bi kartu vratila na mjesto u kutiji označeno lijevim kažiprstom; tako možda i američku razglednicu tete Berte.